|
ТАБУК ҒАЗОТИ
Расулуллоҳ с.а.в.га Рум ўлкаларидан хабар келди. Унда Рум арабларнинг шимолий ўлкаларига мусулмонларнинг Мўътада моҳирлик билан жангдан чиқиб кетганларини унутдириб қўядиган қаттиқ ҳужумга тайёрланаётгани айтилган эди. Бу хабар ошириб етказилган эди. Расулуллоҳ с.а.в. душманга қарши ўзлари боришга қарор қилдилар. Бу қўшин бошлиқлари қалбидан мусулмонларга қарши урушиш хоҳишини ўчириб ташлайдиган бир режа туздилар. Бу ёзнинг охири, кузнинг бошлари эди. Кун иссиқ ва Мадинадан Шомгача масофа узоқ, машаққатли бўлиб, жисмоний куч, озиқ-овқат, сув талаб қилинарди. Демак, одамларни бу ишдан уни яширмай хабардор қилиш, уларга Рум билан жанг қилишга кетаётганларини очиқ айтиш лозим эди. Бу эса Расулуллоҳ с.а.в.нинг олдинги ғазотларида қўллаган режаларига зид эди. Зеро, уларда режаларини махфий тутар эдилар. Борадиган жойларини яшириб, кўп ҳолларда душманни адаштириш учун мўлжаллаган томонларидан бошқа томонга қараб йўлга тушар эдилар. Аммо бу сафар биринчи кунданоқ ўзларининг Румга қарши унинг ерида жанг қилишни мўлжаллаётганларини айтдилар. Шунинг учун имкон борича кўпроқ аскар тўплаш мақсадида барча қабилаларни бу юришга тайёрланишга чақириб, элчиларини юбордилар. Сони кўп, ҳозирлиги кўнгилдагидек қўшин тайёрлаш учун мусулмонларнинг бойларини Оллоҳ ўз фазли билан берган молларидан сарф қилишга чақирдилар. Мусулмонларни бу қўшинга келиб қўшилишга тарғиб қила бошладилар. Мусулмонлар бу чақириққа ҳар ҳил жавоб бердилар. Исломга қалблари ҳидоят ва нур билан тўла ҳолда кирганлар Расулуллоҳ с.а.в.нинг чақириқларига дарҳол лаббай деб жавоб берди. Уларнинг ичида минадиган улови йўқ камбағаллари ҳам, молларини розилик ва хотирижамлик билан Оллоҳ йўлида Расулуллоҳ с.а.в.га тақдим қилган, Оллоҳ йўлида шаҳид бўлишни орзу қилиб иштиёқ билан ўзини тақдим қилганлари ҳам бор эди. Аммо Оллоҳнинг динига уруш ўлжаларига қизиқиб ёки мусулмонларнинг кучидан қўрқиб кирганлар бу урушга боришдан бош тортди. Узрлар айта бошлади. Ўзаро шивир-шивир қилиб, Расулуллоҳ с.а.в.нинг бу узоқдаги ғазотга мана шундай иссиқ ҳавода чақирганлари устидан кула бошлашди. Булар мунофиқлар эди. Дарҳақиқат, улар бир-бирларига бу иссиқда урушга борманглар дейишди. Шунда Оллоҳ Таолонинг ушбу ояти нозил бўлди:
وَقَالُوا لاَ تَنفِرُوا فِي الْحَرِّ قُلْ نَارُ جَهَنَّمَ أَشَدُّ حَرًّا لَوْ كَانُوا يَفْقَهُونَ -81,فَلْيَضْحَكُوا قَلِيلاً وَلْيَبْكُوا كَثِيرًا جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ -82,
– „Улар бир-бирларига «Бу иссиқда урушга чиқманглар», дейишди. Айтинг эй Муҳаммад: «Агар улар англай олсалар, жаҳаннам ўтининг иссиғи жуда ҳам қаттиқдир». Бас, ўзларининг қилган нарсалари жазосига бу дунёда озгина кулсинлар ва охиратда абадий йиғласинлар“. [9:81-82]
85-бет
Бетлар: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203